ဆရာမ မရွိေတာ့ ပြတ္ေလာရိုက္ေနၾက၏။ မၾကာခင္မွာတစ္ေက်ာင္းလံုးကေၾကာက္ေသာ မ်က္ႏွာထားတင္းတင္း ဆရာမ အတန္းထဲ၀င္လာ၏။ မီးကိုေရနဲ႔ ၿငိမ္းလိုက္သလို ခ်က္ခ်င္း တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္က်သြား၏။
"ဂြတ္ေမာနင္း တီခ်ာ"
' ဘာလဲ၊ မင္းတို႔က ဒါပဲတက္သလား၊ ေန႔ခင္း ညေနခင္း တစ္ေန႔လံုးအတြက္ပါသြားေအာင္ မေျပာတက္ ၾကေတာ့ဘူးလား'
ထုိအခါ တပည့္ေလးမ်ားက
"ဂြတ္ေမာနင္း၊ အားဖတားႏြန္း၊ အီးဗီးနင္း "ဟု ညီညီညာညာ ရြတ္ျပလိုက္ၾက၏။
'မေကာင္းဘူးရွည္တယ္၊ တစ္ေန႔လံုးပါသြားေအာင္ အေကာင္းဆံုး စဥ္းစားၾက'
ခဏၾကာေတာ့ တပည့္ေလးမ်ားက
"ဂြတ္ဟိုးလ္ေဒး တီခ်ာ"
ေအး၊ အဲဒါမွန္တယ္၊ ကဲ စာသင္မယ္၊ ငါက စကားတစ္လံုး၊ ဒါမွမဟုတ္ ၀ါက်တစ္ေၾကာင္း ရြတ္ျပလိုက္မယ္၊ မင္းတို႔က ဆန္႔က်င္ဘက္ ၀ါက်ကို ျပန္ေျပာရမယ္၊ ကဲ စၿပီ ၊ လိမ္မာေသာ...
တပည့္ေလးမ်ားက မဆိုင္းမတြပင္ မိုက္ေသာ ဟု ညီညီညာညာ ေျပာလိုက္ၾကသည္။
ဆရာမက' ၿမင့္ေသာ'
တပည့္ေလးမ်ားက "နိမ့္ေသာ"
'က်ဥ္းေသာ'
"က်ယ္ေသာ"
'၀ေသာ'
"ပိန္ေသာ"
'ေပၚပ်ဴလာျဖစ္ေသာ'
"ေပၚပ်ဴလာမျဖစ္ေသာ"
'မဟုတ္ဘူး၊ မွားတယ္'
"ဟုတ္တယ္၊ မွန္တယ္"
'ဟာ၊ အမိုက္အမဲေလးေတြ"
"ဟာ၊ အလိမ္မာၾကီးေတြ"
'အို၊ ဘုရားသခင္'
"အို၊ ေက်းကၽြန္"
'ဟဲ့၊ ငါေမးေနတာ မဟုတ္ဘူး'
"ဟဲ့၊ ငါေျဖေနတာ မဟုတ္ဘူး"
'အမေလး၊ ေသေတာ့မွာပဲ'
"အမေလး၊ ရွင္ေတာ့မွာပဲ"
'ေဟ့ ရပ္ေတာ့'
"ေဟ့ စေတာ့"
'ေတာ္ၿပီ၊ သင္တန္းၿပီးၿပီ'
"ေတာ္ေသးဘူး၊ သင္တန္းစၿပီ"
'နင္တို႔ဟာ နင္တို႔ စစ မစစ ငါသြားၿပီ'
တပည့္မ်ား ဆန္႔က်င္ဘက္၀ါက် စဥ္းစားမရခင္မွာ ဆရာမ အတန္းအျပင္ဘက္ ေရာက္သြားေတာ့၏။
No comments:
Post a Comment